Van Amrum naar Sylt
Van: Ruud van Oers, juni 2011
Op 22-06-2011 voer ik met mijn Bénéteau Océanis 331, diepgang ca 1 meter, hetzelfde wadden-traject van Wittdün naar Hörnum als Max Dirkzwager beschrijft in zie artikel hieronder.
Informatie van plaatselijke zeilers had duidelijk gemaakt dat dit zonder problemen moest kunnen. Wél werd gewaarschuwd voor de aanwezigheid van grote stenen bij de noordpunt van Amrum (" blijf in de geul! ").
Het passeren van het wantij net voor Amrum Odde, ongeveer een half uur voor (gemiddeld) hoogwater verliep prima. De geul was breed en diep genoeg om een grote veerboot te laten passeren.
De juiste diepte heb ik helaas niet genoteerd, maar in mijn herinnering was het hier niet echt krap.
Voorbij Amrum Odde kwamen we op zeer onbeschut water, waar in de prikkengeul oude zeedeining en branding stond, hoewel de westenwind op dat moment niet harder waaide dan 3 Bft.
De geul was bovendien kortgeleden verlegd, want op mijn nieuwe zeekaart uit 2011 stond nog de route direct langs het strand die ook Max Dirkzwager beschreef.
De nieuwe beprikte route voerde via een kronkelig, smal en ondiep geultje (in mijn herinnering minimaal 1,40 m. met hoogwater) eerst in noordelijke, vervolgens in westelijke en tenslotte in zuidwestelijke richting, om of door het op kaart BSH 3013 Blatt 4 aangeduide stenenveld, naar de ton AT4.
De genoemde branding en geringe diepte maakten het bevaren van dit stuk behoorlijk enerverend. Eenmaal in het diepe water van het Vortrapptief was de navigatie verder eenvoudig en in de vernieuwde jachthaven van Hörnum met mooie drijvende steigers was het enkele dagen goed toeven.
Onderstaande informatie is van 2004 en wellicht gedateerd.
We willen u deze informatie in ieder geval niet onthouden.
Aanvullingen en/of recente informatie kunt u sturen naar de webredactie.
Wij voeren dit jaar via Helgoland naar de Nordfriesische Inseln om daarna via het wad weer terug te varen. Hoewel ik vele malen het boek van Jan Heuff heb opengeslagen om de schaarse informatie uit mijn hoofd te leren schiet dit boek tekort voor dit zeilgebied. Veel beter zijn de Duitse boeken. (Zie bijvoorbeeld de Tornführer van Jan Werner (webredactie))
Fig. 1 De noordoost route langs Amrum

De haven van Wittdünn

Fig. 2 De noordpunt van Amrum
![]() De route beoosten Sylt |
Na dit stukje langs het strand gaan er drie prikken richting Noord 330 graden en dan is het weer leeg en mag je zelf een ton opzoeken, of gewoon naar de vuurtoren van Hörnum op Sylt varen.
Na Hörnum kun je links om en rechtsom naar Rantum. Linksom kan alleen met de info op het kaartje hiernaast. Rechtsom staan niet officiële prikken, deze zijn door de zeilvereniging Rantum geplaatst.
Ander lastig aspect van het Duitse wad zijn de vele windmolens op de wal. Ben je als doorgewinterde wadvaarder geheel gespitst op elk verticaal streepje dat aan de horizon te onderscheiden is, op het Duitse wad blijkt dit verticale streepje geen prik maar een ver weg staande windmolen. We moeten als wadvaarders dus toch strijden tegen windmolens op de dijk…. Bij Rantum aangekomen is het nog even lastig om de haveningang te ontdekken en dan moet je gauw een box zoeken omdat het ook hier droogvalt.
Het is hier goedkoop liggen, € 6.50 voor 8 meter. Behalve aardige mensen en toiletten is er niet veel. Wel op 10 min loopafstand verse broodjes; ook op zondag.
Bij de zeilvereniging van Rantum heb ik bij locale zeilers mijn oor te luister gelegd voor de retourtocht naar het wantij oost van Föhr. Vele locale zeilers hadden een omslachtig verhaal met prikken en peilingen, tot er een mij vertelde gewoon 2 uur lang 1150 te sturen en dan kom je vanzelf de tonnen van de route achter Föhr tegen.
|

Rantum op Sylt